Foodwars
pe totaal geen brood at’. Je weet
wel, omdat brood met van die
doorgeraffineerde granen vol zit,
en dat natuurlijk bij lange na
niet gezond is. ‘Puur gif’, dat is
het. Die collega rookte overigens
wel gewoon. En van die lekkere
vette halve rookworsten waren
ook favoriet trouwens. Nicotine
en vet waren dus minder onge-
zond dan graan. Gezelligheid!
Of wat te denken van hele
volksstammen die tegenwoordig
aan de quinoa zitten. Het spul uit
Peru is niet aan te slepen. Het
voordeel is natuurlijk dat dit nog
gemaakt is van zuiver, natuurlijk
materiaal. Niet doorgeraffineerd,
en dus niet giftig. Dus, in plaats
van brood is het heel verstandig
om dit spul op het menu te
zetten. Nu is het natuurlijk wel
zo dat quinoa in Zuid-Amerika
bekend staat als armeluis-voed-
sel: alleen de allerarmsten eten
het, omdat ze ander eten niet
kunnen betalen. Wel jammer
natuurlijk dat hierdoor de prijs
zo omhoog gedreven wordt dat
daar – ver weg van de grach-
tengordel – het spul als gevolg
van marktwerking inmiddels
niet meer te betalen is. Zitten die
Peruanen inmiddels op een
houtje te bijten.
Feit is dat we ons tegenwoordig
lekker druk maken over eten. En
ook: we laten ons niet meer zo
makkelijk overtuigen door de
stand van de wetenschap als het
gaat om gezonde voeding. Niet
lang geleden was ik bij een
workshop over gezonde voeding
op de school van mijn kinderen.
Twee wetenschappers van de VU
vertelden dat je gerust wat light
frisdrank kunt geven aan je kind.
Mits het niet te veel is natuurlijk.
Zodra je het kind drie liter per
dag laat drinken, en dat 87 jaar
volhoudt, dan geeft dit natuurlijk
wel een verhoogde kans op nare
ziektes en zo. De afkeer was
duidelijk zichtbaar onder enkele
deelnemers aan de workshop:
hoe die figuren van de VU het in
'Of wat te denken van hele volksstammen
die tegenwoordig aan de quinoa zitten.
Het spul uit Peru is niet aan te slepen.'
hun hoofd haalden om zo maar
te adviseren puur gif aan kinde-
ren te geven was een raadsel van
formaat.
Kenneth Gergen beschrijft in zijn
boek The Saturated Self hoe
mensen in toenemende mate
beïnvloed worden door anderen,
en hoe de soms tegenstrijdige
invloeden uiteindelijk ‘sociale
verzadiging’ teweeg kan brengen
– mensen weten het dan zo net
niet meer. Weten niet wat goed
of slecht is, wat waar en onwaar
is, en wat gezond en ongezond is.
En dan moeten we daar over
praten. Met zijn allen.
Ja, makkelijker wordt het er niet
op. Maar leuker wel. Tal van
voedingsmiddelen die we een
paar jaar geleden gewoon aten
worden in toenemende mate
geproblematiseerd. Kristal- of
rietsuiker, of liever helemaal
geen suiker? Tarwe, spelt of toch
liever quinoa? Of liever helemaal
geen koolhydraten? Onverzadig-
de of verzadigde vetten, of toch
liever helemaal geen vet? Wie
het weet, mag het zeggen. En
iedereen zegt iets anders, dus
iedereen weet iets anders.
Column
|21
Suiker in perspectief, juli 2015
