verwachting in 2030 obesitas sterk is toegenomen,
antwoordt Kremers dat hij daar niet veel zicht op
heeft. ‘Maar ik weet wel dat je er niet komt met het
opstellen van beleidsregels. Je moet de praktijk
stimuleren om te implementeren.’ De uitgebreide
media-aandacht in Nederland voor de verwachte
gunstige ontwikkeling in eigen land, heeft een
vervelend bijeffect constateert hij. ‘Mensen hebben
nu de neiging om te denken ‘het valt allemaal nog
wel mee in ons land, we hoeven er niet zo hard meer
aan te trekken. Dat is onterecht.’
Integrale aanpak
‘Obesitas is een multifactorieel probleem, dat
betekent ook dat je het multifactorieel moet
aanpakken. Je moet samenwerken. Wijs niet één
factor aan als oorzaak van obesitas, zoek dus ook niet
naar één oplossing. Ga het integraal aanpakken,
werk samen met partijen die nog nooit hebben
nagedacht over het probleem obesitas.’ Kremers
merkt op dat er winst is te behalen door
samenwerkingsverbanden. ‘Denk aan andere
universiteiten, hogescholen, academische
werkplaatsen, gemeenten, GGDen,
onderzoeksinstituten, private partners, verzekeraars,
en onderzoeks- en kennisinstituten. Iedereen kan
vanuit zijn achtergrond een bijdrage leveren.’
Stadplanners bijvoorbeeld, hebben een sterke impact
op het beweeggedrag. ‘Neem de inrichting van het
doorgaande verkeer door een stad of dorp. Als je dat
langs een basisschool leidt, is dat voor ouders een
gevaarlijke weg. Een ouder is eerder geneigd het
kind per auto naar school te brengen. Dat is inactief
transport dat invloed heeft op de ontwikkeling van
‘Zoek niet naar één oplossing.
Pak het integraal aan, werk
samen met partijen die nog
nooit hebben nagedacht over
het probleem obesitas’
12|
Obesitas vraagt om een multifactoriële oplossing
Suiker in perspectief, juli 2015
